ฟอเรสต์ท่องภาษาได้คล่องมาก แต่ตอนนี้โชวะพอเพียงกำลังมุ่งตรงประเด็นไปที่เรื่องบางอย่างของจิน ว่าลุงของเขาได้ช่วยจินมาก่อนใช่หรือไม่ คิดได้ดังนั้นจึงรีบถามจินทันที “โอเค สรุปก็คือ ลุงของฉันเคยมาช่วยนาย ใช่ไหม” โชวะพอเพียงถาม “ใช่ครับนายน้อย — จะว่าไปเจ้านายของผมก็พานายน้อยมาที่โลกของผมนี่นา” จินตอบ “เอาละ ตอนนี้ฉันจะรอลุงของฉันมาที่นี่เพื่อรอดูว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าเขาจะมาหรือไม่นะ” โชวะพอเพียงพูด เช้าวันต่อมาโชวะพอเพียงเดินทางไปยังเกาะต่าง ๆ มากมายรวมถึงไปสำรวจเนเธอร์และสำรวจสตรองโฮลด์ด้วย และระหว่างนี้ ก็ลองตามหาพ่อแม่ของฟอเรสต์อยู่ด้วยเหมือนกัน…
จินกำลังฝึกภาษาให้เด็กชายคนเกาะอยู่ และโชวะพอเพียงก็กำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดีกับเธอ เพราะว่าลุงของเขาอยู่ที่สภาผู้สร้างโลก (World Builder Congress) การจะเดินทางไปยังสภาผู้สร้างโลกนั้นต้องติดต่อก่อนถึงจะเข้าไปยังสภาได้ แต่กระนั้นเขาก็มองมาที่ทอมบอยผู้ฝึกภาษากับเด็กชายคนเกาะ “เมื่อกี๊เธอกินขนมปังแล้ว วันนี้งดก่อนนะ” จินพูด เด็กชายชาวเกาะโวยวาย “ใจเย็น!” โชวะพอเพียงปราม โชวะพอเพียงรีบมองออกไปข้างนอกทันที และคิดในใจว่า “เฮ้อ ผ่านไปนานแล้ว ลุงยังไม่มาซักที” โชวะพอเพียงพูด “เอาละ ฉันจะเอายังไงดีกับพวกนี้เนี่ย ฉันไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” หลังจากนั้นไม่นานโชวะพอเพียงก็จัดการเรื่องแร่ต่าง ๆ…
ในขณะเดียวกัน วิคเตอร์ (Victor) ก็มาอยู่ในโลกเดียวกันแต่อาจจะคนละยุค “บางทีจินอาจจะอยู่ที่นี่” วิคเตอร์พูด และรีบตามหาจินทันที “ฉันต้องตามหาเธอและพาเธอกลับไป” ระหว่างที่เดิน เขาก็ได้พบกับกลุ่มคนที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับเจ้านายของเขา และพวกเมดที่มายังโลกของเขาก็อยู่ในนั้นด้วย เขารู้จักแต่เจ้านายของเขา กับเมดทั้งหกคนเท่านั้น แต่ไม่รู้จักกับหนุ่มสาวที่มาอีกห้าคนเลย “วิคเตอร์! ทำไมนายถึงมาที่นี่น่ะ!” คนที่หน้าตาคล้ายเจ้านายของวิคเตอร์ร้อง “ฉันเป็นหลานของเจ้านายของนาย ชื่อพอเพียง” “ใครคือวิคเตอร์เหรอครับ” เสียงหนุ่ม ๆ คล้ายจินดังขึ้นจากตำรวจหนุ่มคนนั้น “อะไรกัน นี่เจ้านายมีหลานเหรอ…
จิน (Jin) แวมไพร์ทอมบอย ที่รู้สึกเหมือนเจ้านายของเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอไม่สนใจว่านายใหญ่ของเธออย่างแวล์ด (Vlad) จะเตือนยังไง แต่เธอก็เสี่ยงบุกเข้าไปในโลกของฮิวแมนิค 293 ทันที ปรากฏว่าเธอกลับมาอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่งที่ยังไม่รู้จัก และประตูมิติใช้การไม่ได้อีกต่อไป และใกล้ ๆ คือ เจอกับคนที่หน้าตาคล้ายเจ้านายของเธอแล้ว แต่แต่งตัวไม่ค่อยเหมือนเจ้านายของเธอ เพราะถ้าชายคนนั้นเป็นเจ้านายของเธอจริง คงไม่ได้ใส่ “เจ้านายครับ! ผมรอเจ้านายมาตลอดเลยครับ!” จินร้อง แล้วคนคนนั้นชะงักเพราะไม่เคยเจอกับจินมาก่อน แต่เขาคนนี้พอจะรู้จักเธออยู่บ้าง…