วันหนึ่ง ขณะที่ภัททิต้า (Pattita) เดินไปอย่างสบายใจเฉิบ จู่ ๆ ก็มีอะไรก็ไม่รู้ตกใส่หัวของเขาแรงมาก “โอ๊ย!“ ภัททิต้าเหลือบไปเห็นแหวนสีทองวงหนึ่ง แหวนวงนี้เองที่มันหล่นลงบนหัวเขา เขาโกรธมากที่เห็นภาพนี้ “เจ้าแหวนบ้า!” ภัททิต้าตะโกนและตรงไปกระทืบแหวนวงนั้นซ้ำ ๆ จนเหนื่อยหอบ ไม่มีแม้กระทั่งรอยขีดข่วนบนแหวนเลย “อะไรกันนะ” ภัททิต้าคิด จากนั้นก็หยิบแหวนขึ้นมา “เอาไปให้อาจารย์โฟมดูดีกว่า” เวลาต่อมา หลังจากไปคุยกับอาจารย์โฟมเสร็จแล้ว ภัททิต้าก็ยังสงสัยไม่หายกับเรื่องแหวนที่เขาถืออยู่ เพราะว่าที่อาจารย์ของเขาพูด ที่บอกว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแหวนวงนี้…
วันนี้คือวันที่ชายหนุ่มคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านและสร้างเนื้อเรื่องใหม่เกี่ยวกับตำนานแห่งแหวนต้องคำสาป เขาคนนี้ชื่อว่า “พอเพียง” (Porpiang) เขาคนนี้ชอบนำหนังสือของเขาไปตีพิมพ์และมีผลตอบรับที่ดีเยี่ยม แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์เนเธอร์รีแอคเตอร์ ที่สัตว์ร้ายจากเนเธอร์ผุดขึ้นมาเดินดินในโอเวอร์เวิลด์ และพวกเขาก็สามารถกำจัดปีศาจได้สำเร็จ และเหมือนว่าชีวิตของเขาถูกพลิกออกมาถึงสามร้อยหกสิบองศาเมื่อพวกเขากลายเป็นฮีโร่แล้ว อาวุธประจำตัวของพอเพียงคือ ดาบสองเล่ม เล่มหนึ่งเป็นเรดสโตน อีกเล่มเป็นลาปิซ ลาซูลี่ แต่วันหนึ่ง ขณะที่เขาเดินไปตามถนนที่มีคนเดินผ่านไปอยู่บ้าง แต่จู่ ๆ เขาก็พบสิ่งหนึ่งที่สะท้อนแสงอยู่ตรงหน้าและอยู่บนพื้นถนน แหวน แหวนสีทอง ไม่มีอะไรตกแต่งเลย และมันเป็นทองคำบริสุทธิ์แน่ ๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์…
“ก่อนที่ผมจะเริ่มต้นนี้ ผมขอเกริ่นยาวไปก่อนนะครับ เกริ่นยาวไปไกลมาก” “อ้าว จะเกริ่นยาวทำไมครับ!“ “มันจะได้อรรถรสไงครับ” “ถ้าจุดเริ่มต้นมันเริ่มไปไกลขนาดนั้นขอให้มันกระชับ ๆ หน่อยได้ไหมครับ” “ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเล่าส่วนที่เกี่ยวข้องให้ เอาเป็นว่าที่ผมจะเล่าให้คร่าว ๆ คือ มันเป็นเรื่องของแหวนสามวงที่ถูกคำสาปจากจอมมารลึกลับตนหนึ่งที่สูญสิ้นพลังลงแล้ว แต่ว่าคำสาปยังอยู่ และมันส่งผลทำให้คำสาปดังกล่าวทรงพลังยิ่งขึ้นก่อนที่จอมมารตนที่ว่าถูกปลิดชีพลง แต่มันมีเหตุการณ์หนึ่งผมบอกได้คำเดียวว่ามันเกี่ยวข้องกับแหวนโดยบังเอิญในขณะที่จอมมารผู้สาปแหวนสามวงนั้นยังมีชีวิตอยู่” และนั่นก็คือเรื่องเล่าของคนคนหนึ่ง “พี่ครับ พี่จะเล่าเรื่องอะไรเหรอครับ” น้องชายถาม “ก็เรื่องเกี่ยวกับแหวนสามวงที่ถูกคำสาปน่ะสิ” พี่ชายตอบ “มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับบุคคลคนหนึ่งที่ตนคิดว่าโดนแหวนเล่นงานโดยไม่รู้ตัว แต่แท้จริงแล้วแหวนกำลังต้องการพึ่งพาเขาต่างหาก…