สามวันต่อมาวันงาน Center City’s Minecraft Community Event ก็เริ่มต้นขึ้นเป็นวันแรก และเจซซี่ได้ถูกเชิญไปเป็นพิธีกรพิเศษด้วย ก่อนเริ่มงานในเวทีใหญ่ มีงานเล็ก ๆ จัดขึ้นมาเท่านั้น ส่วนภัททิต้าได้พาเพื่อน ๆ ไปร่วมงานด้วย พวกพอเพียงก็เช่นกัน แต่เขากับโซเฟียมาขนมรกตไปให้คนที่นัดไว้ แล้วใครกันนะคือคนที่นัดไว้? สักพักก็มีคนที่นัดไว้ท่าทางดูแปลก ๆ สวมฮูดปิดหน้า บอกไว้ว่าของที่ว่าอยู่ข้างในกล่องด้านหลังแล้ว (เนเธอร์สตาร์) พอเพียงจับพิรุธของเจ้าฮูดดี้คนนั้นได้แต่โซเฟียก็มอบมรกตให้กับเจ้าฮูดดี้แล้ว เจ้าฮูดดี้ชิ่งหนีไปทันที…
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วหลังจากสิ้นสุดสงครามจากเนเธอร์รีแอคเตอร์ (Nether Reactor) ทุก ๆ อย่างก็กลับมาเป็นปกติสุข แต่คงไม่มีใครรู้ว่าจะมีเรื่องราวใหม่เกิดขึ้นอีกครั้งอย่างน่ากลัว เรื่องราวเกิดขึ้นสามที่ ขออนุญาตเริ่มต้นที่ คิวบ์ซิตี้ ก่อนนะครับ (Cube City) ภัททิต้า (Pattita) ออกไปเดินเล่นอย่างสบายใจ แต่จู่ ๆ ไม่ทันไรอะไรสักอย่างที่เป็นเหมือนเหล็กหนัก ๆ หล่นลงหัว (เจ็บมากเลยล่ะ) และภัททิต้าก็เหลือบไปเห็นแหวนสีทองบริสุทธิ์ซึ่งมันก็คือเจ้าอันที่ตกลงหัวนั่นเอง “ไอ้แหวนบ้า!” ภัททิต้าร้องอย่างโกรธจัดและกระทืบใส่แหวนหลายที…
ขอเท้าความหลังจากที่พวกปีศาจหนีไปได้ไม่นานก่อนนะครับ พวกเขาเฮลั่นทันที “สำเร็จ!” ภัททิต้าตะโกน “เธอทำได้! เธอทำได้!” โซเฟียตะโกนดีอกดีใจ กระโดดเร่า ๆ ไปหาพอเพียง “เราชนะแล้วทุกคน!” ฮีโร่บรายน์พูด “แต่อย่างไรก็ตามเราไม่ควรประมาทถึงอนาคตของพวกมันเด็ดขาด เดี๋ยวมันจะหาจังหวะตีไข่แตกได้ (ไข่ที่ฉันพูดถึงก็คือจุดอ่อนของเรานั่นละ) เราต้องปิดรูรั่วทั้งหมดของจุดอ่อนอย่าให้เหลือแม้แต่นิดเดียว และอีกอย่างอย่าให้แผนที่เราเตรียมไว้ดันล้มไม่เป็นท่าซะก่อนนะ” พอเพียงอ้าแขนรับโซเฟียไปกอดทันทีและทั้งสองก็จูบกัน (อีกครั้ง) “โอ้ว! ว้าว! ฟินพะยะค่ะ!“ (ฮั่นแน่มีคนจิ้นพอเพียงกับโซเฟียซะแล้ว) “โชคดีนะไม่มีคนเห็นฉากนี้แล้วอ้วกเพราะเลี่ยนอยู่แถวนี้” ภัททิต้าพูด…
หลังจากนั้นพอเพียงจึงเสาะหาพิกัดของอินเฟอร์โนรีแอคเตอร์ และก็เจอพอดี แถมโชคดีกว่ากกว่าไม่มีใครเฝ้าด้วย นอกจากพวกลูกกระจ๊อกอย่างพวกเนเธอร์ม็อบตาแดงเท่านั้น และการนำของฮีโร่บรายน์ เปิดทางสะดวกให้พอเพียงเข้าไปทำลายแก่นทิ้ง และนั่นละเรื่องจึงจบลง แต่ที่ไหนได้ดันไม่จบซะงั้นเมื่อเดอะแบล็คขี่มังกรธันเดอร์บีสต์มาไล่พ่นไฟใส่พวกกองกำลังจนทุกคนหนีตายกันจ้าละหวั่น และตามด้วยเอ็นติตี้ 303 นูล และเดรดลอร์ด และแน่นอนนางฟ้าแห่งความตายนำกองทัพบุกมาโจมตีกันเอง ตามด้วยพวกกองทัพภูตเงาของเซารอนและมังกรดาร์คดรากอน และสุดท้ายก็มังกรท็อกซิคดรากอนนำกองทัพเบิร์นนิ่งลีเจี้ยนเข้าโจมตี นั่นก็คือเรื่องใหญ่สุด ๆ แล้วล่ะ… และนั่นก็คือสงครามวายร้าย (Villian War) ที่เล่าขานกันอยู่ทุกวันนี้ ขอเล่าคร่าว ๆ ละกันว่าในเหตุการณ์เหล่านั้นเกิดอะไรขึ้นอยู่…
พวกเขาก็เลยออกไปจากเอเธอร์แล้วไปจัดการไอ้พวกที่บอกอยู่ว่าจะบุกเอเธอร์ ๆ ดันไม่บุกซะที นั่นคือเด็มวอร์คนั่นเอง เจ้าปีศาจถึงกับตกใจเมื่อไม่รู้ว่าต้องเตรียมกำลังพลไปบุกเอเธอร์ รู้ตัวอีกทีพวกมนุษย์มาออกันเต็มไปหมด สุดท้ายเจ้าเด็มวอร์คผู้ไม่ยอมเตรียมอะไรเลยก็ถูกพอเพียง ภัททิต้า และเจซซี่ฆ่าตายทันทีจากความโง่เขลาของเด็มวอร์ค และแล้วทั้งหมดทั้งยูทูบเบอร์ทั่วโลกก็รวมตัวกันเหมือนเมื่อสี่ปีที่แล้วอีกครั้ง และคราวนี้ก็เตรียมบุกทุก ๆ เมืองเพื่อขับไล่พวกภูตเซารอนและพวกเบิร์นนิ่งลีเจี้ยน ปรากฏว่าขับไล่ได้สำเร็จด้วยหลายเมือง และแล้วก็มาถึงเมืองคิวบ์ซิตี้ซึ่งยังเหลืออีกครึ่งที่ยังไม่ถูกทำลาย และสุดท้ายฮีโร่บรายน์ซึ่งเป็น “แกนนำ” ก็สามารถขับไล่พวกภูตเซารอนและพวกเบิร์นนิ่งลีเจี้ยนไปได้สำเร็จหมดเมืองแล้ว แต่เหลือ เซนเตอร์ซิตี้ นั่นละที่ยังไม่ได้โดนกำจัด ซึ่งที่นั่นละเป็นที่ตั้งเนเธอร์รีแอคเตอร์ซึ่งบัดนี้คนตั้งไม่ได้เฝ้าแล้ว สะดวกในการทำลายละครับ โดยที่ฮีโร่บรายน์เป็นคนเข้าไปตีจุดอ่อนของกองทัพศัตรู จากนั้นสตีฟกับอเล็กซ์ก็นำทัพฝ่าวงล้อมพวกจุดอ่อนทั้งหมดแล้วบีบจนหมดเลย…
สุดท้ายพอเพียง ภัททิต้า เจซซี่ แซนดิส แมจิค และแซมก็มาถึงที่มูกซิตี้ พวกเขาเร่งรุดไปหาพวกโมแจง และข้างหน้านั่นคนที่อยู่ต้อนรับคือสตีฟกับอเล็กซ์ “พวกเราในโมแจงรู้หมดแล้วล่ะ พวกนายไม่ต้องเล่าซ้ำอีกก็ได้” สตีฟพูด “โมแจงกำลังไปร่วมมือกับสภาผู้สร้างโลกเพื่อหาทางกำจัดเจ้าพวกปีศาจอยู่ แต่เราไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง” อเล็กซ์พูด “แล้วยังไงเหรอครับ” ภัททิต้าพูด “เอาล่ะเอาล่ะ” อเล็กซ์บอก “ในฐานะที่พวกเธอยังไม่รู้ พวกเราจะต้องต่อสู้กับพวกปีศาจเหล่านี้ไปอีกเยอะเลยทีเดียว” “ทุกคนโปรดทราบ” เสียงลีเดีย วินเทอร์ หนึ่งในสมาชิกโมแจงประกาศ “พวกเรากำลังจะเดินทางไปยังเอเธอร์เพื่อนำมงกุฎที่เราเคยใช้เมื่อสี่ปีก่อนแล้ว”…
เป้ง ปอนด์ กวางงากะ เจียระไน และปอย หนีออกจากเนเธอร์ได้แล้วก็เดินทางต่อไป แต่ดันต้องมาปีนป่ายกลางหุบเขาอีกแน่ะ ทางเดินกลางเขาค่อนข้างแคบ ไม่อยากให้ใครพลัดตกไปเลย เมื่อทางเดินกลางเขาเริ่มกว้างขึ้น พวกเขาทั้งหมดจึงรีบรุดไปดูทิวทัศน์อันสวยงาม ซึ่งมันก็สวยงามจริง ๆ นะ ธรรมชาติที่สงบสุข (ถ้าเกิดไม่มีกองทัพปีศาจจากที่ไหนมาบุกซะก่อนนะ) และก็ยังมีภูเขาไฟที่ส่งเมฆอันมืดครึ้มสู่ฟ้า ไม่นานก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นมาแต่ไกล ปอนด์ผู้ซึ่งประสามสัมผัสทั้งห้าและสัมผัสทางจิตวิญญาณไวมาก (ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ดีสำหรับผู้เป็นชาแมน) ค้นหาที่มาของเสียงระเบิด และไล่ถองทุก ๆ คนให้มาดูที่จุดที่เขาชี้ไป ซึ่งไม่มีอะไรจนกระทั่งเสาอินเฟอร์โนเนเธอร์สไปร์ผุดขึ้น…
ขณะเดียวกันกลับมาที่พอเพียง ภัททิต้า และเจซซี่ซึ่งอยู่กับแซนดิส แซม และแมจิค ดันกลับเข้ามาอยู่ในหุบเขาน้ำเฟลอีกครั้ง (กลับมาทำไมเนี่ย) คราวนี้ภัททิต้ารบเร้าให้พอเพียงไปดูบ่อน้ำสีเขียวกันสองคนโดยไม่สนใจพวกที่เหลือ “นี่สินะ น้ำเฟล” พอเพียงคิด และหยิบขวดน้ำขึ้นมาตัก ภัททิต้าตักน้ำเฟลมั่ง “ฉันอยากรู้จังถ้าดื่มไปแล้วมันจะเป็นยังไง” ภัททิต้าพูด “มีแต่คนกล้าเสี่ยงเท่านั้นละที่จะรู้” พอเพียงตอบ “และจะรู้ได้ต่อเมื่อมันเกิดขึ้นไปเรียบร้อยแล้วเท่านั้น ฉันไม่แนะนำให้เสี่ยงเลยนะ” “เอาน่า” ภัททิต้าพูด “เอาล่ะ มาดื่มพร้อมกันเลยนะ” พอเพียงถอนหายใจด้วยความกังวล จากนั้นทั้งคู่ก็กระดกขวดดื่มจนหมด…
ทางด้านธันวาและริวคิก “นี่ฉันต้องมาอดเล่นดนตรีเพราะแบบนี้อีกแล้วเรอะเนี่ย” ริวคิกถาม “เอาน่า อย่างน้อยฉันก็จะได้ฝึกฝีมือการต่อสู้ไปด้วยในตัว” ธันวาพูด “ไม่ใช่นะ คืออย่างน้อยฉันจะได้เปิดเพลงฟังไปด้วยนะ” ริวคิกพูด ธันวาไม่ตอบแต่จ้องปราสาทอันตรายแห่งหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน “น้อง ๆ คุยอะไรกันอยู่” เสียงลูคัสดังขึ้นและเขาก็เดินตามริวคิกและธันวาทัน “คุณลูคัส” ธันวาพูด และชี้ไปที่ปราสาทที่เห็น “มันมาที่นี่ได้ยังไงกันนะ” ลูคัสพูด “เอาล่ะ เข้าไปสำรวจข้างในกันเถอะ” เมื่อธันวา ริวคิก ลูคัสได้เดินทางมาถึงจุดที่พวกเทรซัสสอดแนมอยู่แล้ว ภาพแรกที่ทั้งสามเจอก็คือ…
ตัดฉากกลับมาที่โซเฟียที่อยู่ในถ้ำและแบกร่างยินนาที่ยังหมดสติไปด้วย พอจะออกจากปากถ้ำเธอก็วางยินนาลง “เป็นไงบ้างยินนา” โซเฟียพูดกับยินนา “ได้โปรดเถอะ ฟื้นสักทีสิ” เธอถอนหายใจด้วยความไม่สบายใจ “โซเฟีย เป็นยังไงมั่ง” เสียงเพทราดังขึ้นจากข้างหลังโซเฟีย “ยังเลยค่ะ ยินนายัง…” โซเฟียตอบ “อืม” เพทราก้มตัวลงมาดูยินนา “นางไม่ตื่นหรอก” เสียงผู้ชายจากที่ไหนสักแห่งดังขึ้น และต้นเสียงก็คือเอลฟ์หนุ่มนั่นเอง สองสาวสะดุ้งโหยง “โอ้ ตกใจหมดเลย คุณคะ ช่วยยินนาที” โซเฟียร้อง “อันนี้ข้าช่วยได้อยู่แล้ว…