ตอนที่สอง : พบกับภัททิต้าและพอเพียง

ขณะที่ภัททิต้ากำลังกินเบอร์เกอร์อย่างเอร็ดอร่อยอยู่ในบ้าน พึกกาจิ (Pwekkagi) ก็วิ่งปรี่เข้ามาในบ้าน

“พี่ภัททิต้า! มีใครก็ไม่รู้ — พี่รู้จักด้วยเหรอ — เขาบอกผมว่าเขาต้องการตัวพี่ด่วน” พึกกาจิร้อง

“อะไรนะ ใครกัน” ภัททิต้าถาม มือขว้างเบอร์เกอร์ลงไปบนจานแล้วปรี่ไปทันที

“เฮ้!” เสียงแดนเรียก “นี่ฉันเองนะ แดน ไดมอนด์ไมน์คาร์ต”

“อ๋อครับพี่แดน แล้วพี่พาพวกนี้มาทำไม” ภัททิต้าพูด

“คือพอดีว่าฉันต้องการให้นายช่วย” กัปตันสปาร์คเคิ่ลซ์พูด “ขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับคฤหาสน์ดอกเข็มร้างนั่น”

“เอ่อ ต้องให้เพื่อนของผมช่วยจัดการแล้วครับ” ภัททิต้าตอบ

“มีอะไรเหรอ” เสียงพอเพียงดังขึ้น (Porpiang) แล้วเขาก็วิ่งถือชมพู่ที่ยังกินไม่หมดเข้ามาทันที พอเจอพวกกัปตันสปาร์คเคิ่ลซ์ปุ๊บ

“สวัสดีครับผมชื่อว่าพอเพียงครับ” พอเพียงแนะนำตัว “มีอะไรเหรอครับ”

“คนนี้ครับ! คนนี้ละที่พอจะช่วยได้!” ภัททิต้าร้อง

พอเพียงหน้าถอดสี

“เอ๊ยเดี๋ยว! ฉันไม่ใช่!” พอเพียงร้อง “มันคืออะไรกันเนี่ยทำไมถึงให้ฉัน…”

“เอาเถอะพอเพียง” แดนตอบ “ฉันจะให้นายพูดถึงคดีฆาตกรรมหนึ่ง”

“อะไรเหรอ” ธาเนซบอก (Thanez) แล้วเขาก็มากับอีธาน (Ethan) พอดี

“อ๋อ พวกนายมาด้วยก็ดีนะ ช่วยเล่าเรื่องคดีฆาตกรรมในคฤหาสน์ดอกเข็มร้างอยู่พอดี” สแตมปี้บอก

“เอาเถอะพวกเธอมาด้วยก็ได้นะ” ลิซพูด

“โอเคครับ” ภัททิต้าบอก “เอาเถอะก่อนอื่นผมไปหาเพื่อน ๆ ของผมมาก่อนนะ”