ตอนที่สิบหก : เพื่อน ๆ ของพอเพียง ภัททิต้า และเจซซี่มารวมกันแล้ว (ขาดแต่พวกเจ้าตัว)
เป้ง ปอนด์ กวางงากะ เจียระไน และปอย หนีออกจากเนเธอร์ได้แล้วก็เดินทางต่อไป แต่ดันต้องมาปีนป่ายกลางหุบเขาอีกแน่ะ ทางเดินกลางเขาค่อนข้างแคบ ไม่อยากให้ใครพลัดตกไปเลย
เมื่อทางเดินกลางเขาเริ่มกว้างขึ้น พวกเขาทั้งหมดจึงรีบรุดไปดูทิวทัศน์อันสวยงาม ซึ่งมันก็สวยงามจริง ๆ นะ ธรรมชาติที่สงบสุข (ถ้าเกิดไม่มีกองทัพปีศาจจากที่ไหนมาบุกซะก่อนนะ) และก็ยังมีภูเขาไฟที่ส่งเมฆอันมืดครึ้มสู่ฟ้า
ไม่นานก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นมาแต่ไกล
ปอนด์ผู้ซึ่งประสามสัมผัสทั้งห้าและสัมผัสทางจิตวิญญาณไวมาก (ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ดีสำหรับผู้เป็นชาแมน) ค้นหาที่มาของเสียงระเบิด และไล่ถองทุก ๆ คนให้มาดูที่จุดที่เขาชี้ไป ซึ่งไม่มีอะไรจนกระทั่งเสาอินเฟอร์โนเนเธอร์สไปร์ผุดขึ้น (เนเธอร์สไปร์ที่มีเนเธอร์บริคบางส่วนแทรกอยู่) และบรรยากาศก็เริ่มเป็นสีแดง
“นี่มันอะไรกันแน่เนี่ย!” เป้งร้อง
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย” เสียงแอ็กเซลดังขึ้นและเขาก็วิ่งตามโอลิเวียมา
“ไม่รู้ครับ” ปอยตอบ
“แหงะ” โอลิเวียพูด “งานเข้าพวกเราอีกแล้วสิ”
“ให้ตายเถอะ” แอ็กเซลพูด “ไม่น่าเชื่อว่าอินเฟอร์โนรีแอคเตอร์จะโดนจุดชนวนด้วยไอ้แฮกเกอร์ตัวสีดำนั่นซะแล้ว”
“เหอ ๆ” กวางงากะทำเสียงแปลก ๆ “พวกเขาคงไม่รู้ว่าถึงพวกเราจะมีกำลังน้อยแต่เราก็แกร่งกว่านะ”
“เออใช่” โอลิเวียนึกขึ้นได้ “แต่คงไม่น่าจะนานหรอกเพราะว่าแม้แผนของไอ้พวกบ้า ๆ นั่นยังไกลจากความสำเร็จแต่ก็กำลังจะดำเนินไปทุก ๆ ทีแล้ว หากไม่รีบหยุดไว้เสียแต่ตอนนี้จะไม่มีทางหยุดได้อีกเลย”
“เราต้องรีบแล้วล่ะ ผมว่า” ปอนด์พูด
“เวลาไม่มีมากหรอกไอ้หนู” แอ็กเซลพูดกับปอนด์ “เราจะมัวคุยกันเรื่องไร้แก่นสารอะไร เราต้องพุ่งเป้าไปที่การหยุดแผนของวายร้ายให้ได้”
“นั่นสิครับ” ปอนด์พูด
และทุก ๆ คนก็ลงจากเขาไปทันที และนั่นเป็นโชคชะตาเมื่อได้เจอกับพวกเทรซัสที่มีเพทรา ยินนา โซเฟีย ธันวา ริวคิก ลูคัส พึกกาจิ เล็กซ์ และทีโอ้อยู่ร่วมด้วย ดังนั้นเทรซัสจึงตั้งกองกำลังเอลฟ์จากหมู่บ้านของเขาด้วย และเมืองเอลฟ์ที่ชาวบ้านที่นี่จากมาด้วย
“ถึงเวลาที่พวกเอลฟ์ของข้าต้องออกโรงแล้วล่ะ” เทรซัสพูด “ว่าแต่ข้าไม่เห็นวี่แววของพอเพียง ภัททิต้า และเจซซี่มาเลยนะ ข้าเริ่มรู้สึกเป็นห่วงพวกเขาแล้ว หวังว่าพวกมันจะไม่จับทั้งสามไป”