ตอนที่เจ็ด หุบเขาเลือดปีศาจเปลี่ยนสี เอ็นติตี้เอ็กซ์ และสคิปมากะ
และแล้ว VariableDart865 (ซึ่งเขางานแทบจะยุ่งในการปกป้องโลก) เมื่อได้รู้เรื่องนี้จึงพาพอเพียง ภัททิต้า และพวกเจซซี่กลับไปยังหุบเขาแห่งเลือดปีศาจอีกครั้ง คราวนี้ให้แตะน้ำในบ่อทีละคน แตะที่บ่อต้นน้ำยอดเขาสูงสุด
เจซซี่แตะบ่อก่อน แล้วสารสีม่วงก็ไหลออกจากมือและไหลไปทั่ว
ภัททิต้าจุ่มบ่อตามไป สารสีม่วงแพร่กระจายไปทั่ว
พอเพียงจุ่มเป็นคนสุดท้าย สารสีม่วงแพร่ไปหมดและไหลลงมาด้านล่าง ไหลไปทั่วหุบเขาและไหลลงบ่อไปทั่วหุบเขา
“มันคงเป็นพลังสีม่วงแล้ว ไม่มีสีเขียวอีกต่อไป” VariableDart865 พูด “แต่ยังไงก็ตามพวกสีเขียวก็ยังอยู่นะ ถ้าพวกนั้นรู้ว่าหุบเขาแห่งเลือดปีศาจเปลี่ยนสีละก็พวกเขาก็เข้ามาโจมตีได้ง่ายนะ”
“อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่รู้ตอนนี้นะ” ภัททิต้าพูด
พอเพียงพยายามร่ายคาถาสูบเชื้อเพลิงของเวทสีม่วง เขาหันมือไปยังเจซซี่ ทันใดนั้นหมอกสีขาวก็พุ่งทะลักออกมาจากร่างของเจซซี่ เจ้าตัวตกใจมากที่พลังชีวิตพุ่งทะลักออกมาจากร่างของเขา
ผ่านไปเกือบนาที พอเพียงหยุดสูบพลังชีวิตของเจซซี่ ร่างยังอยู่ ไม่ได้ล้มทั้งยืน
“นายสูบอะไรออกจากร่างฉันนะ” เจซซี่ถามอย่างสีหน้างง ๆ
“พลังชีวิต” พอเพียงตอบ “พวกพลังความมืดใช้พลังชีวิตเป็นเชื้อเพลิง”
“อ๋อ” เจซซี่พูด
ต่อมาเอ็นติตี้เอ็กซ์ถูกปลดปล่อยโดยบังเอิญและไล่โจมตีหมู่บ้านไปทั่วและปล่อยพลังสีเขียวพิฆาตชาวบ้าน
ร้อนถึงพอเพียง เขาจึงหายตัวไปแบบลับ ๆ
หายไปจัดการหยุดเอ็นติตี้เอ็กซ์น่ะสิ
เอ็นติตี้เอ็กซ์เห็นเงาบางอย่างอยู่ไกล ๆ มาก เขาคำรามและพุ่งกระโจนไปทันที แต่เงานั้นพุ่งกลับแบบแรงสุด ๆ
พอเพียงจับคอเอ็นติตี้เอ็กซ์ และตาสีเขียวของเอ็นติตี้เอ็กซ์ค่อย ๆ กลายเป็นสีม่วง พอเพียงจึงปล่อยมือจากคอ จากนั้นจึงหันไปเล่นงานพวกลูกน้องของเอ็นติตี้เอ็กซ์แทน และสมุนตัวเอ้ของเอ็นติตี้เอ็กซ์ก็ถูก…ทรมานด้วยเวทสีม่วงจนร่างระเบิดตายนั่นละ
พอเพียงลากเอ็นติตี้เอ็กซ์กลับมาที่ฟาร์คิงดอม เท่านั้นละที่เหลือเหวอทั้งแผ่นดินทันทีเนื่องจากเอ็นติตี้เอ็กซ์ถูกสร้างขึ้นมาด้วยพลังอำนาจมืดสีเขียวอยู่แล้ว พอเพียงดันไปดึงเอ็นติตี้เอ็กซ์มาย้ายข้างซะงั้น
“นี่นายไปเอาเอ็กซ์มาย้ายข้างเลย?” ภัททิต้าหน้าถอดสี
“ใช่แล้ว” พอเพียงตอบ “ฉันเห็นเขามีความสามารถที่ดีในการเป็นลูกน้องฉัน ฉันก็เลยจับมาเป็นพวกเดียวกับฉันซะเลย”
“เอ่อ…” ภัททิต้าออกเสียง
สีหน้าดูกังวลแพร่กระจายไปทั่วห้องประชุม ที่นำโดย VariableDart865
เงียบไปครู่หนึ่งจึงมีคนเริ่ม (แถมเริ่มแบบน้ำเสียงเหมือนวายร้ายในละครไทยด้วย)
“ฉันว่านะ มีคนเอาสีเขียวมาแปดเปื้อนหมู่บ้านหนึ่งเพื่อมาเอาคัมภีร์เวทอันศักดิ์สิทธิ์ คนคนนั้นก็คือสคิปมากะ เจ้าสคิปมากะนั่นเขาเป็นคนที่โหดร้าย และยอมใส่วิญญาณอันร้ายกาจของเขาให้นาย” คนที่เริ่มได้ชี้มาที่พอเพียง
และคนที่เริ่มพูดก็คือ… ลูคัส
“นายรู้ได้ยังไง” พอเพียงถาม
“ฉันสังเกตเขามาตลอด ฉันเห็นมวลสารสีม่วงออกมาจากร่างของสคิปมากะตอนที่กำลังหลับ แล้วเข้ามาสิงนายแถวปราสาทแห่งธาตุ ฉัน เพทรา เจซซี่ แอ็กเซล และโอลิเวีย พวกเราเห็นนายมาตลอดเลย” ลูคัสตอบ
(เอ่อ ทำไมน้ำเสียงเหมือนแนววายร้ายในละครไทยจังเลย)
“งั้นก็หมายความว่า” VariableDart865 พูด (อ้าว เป็นไปกับเขาด้วยแฮะ) “เราก็ต้องต่อสู้กับสคิปมากะด้วยละสิ”
บรรยากาศแบบว่ามีเพลงบรรเลงแนวมาคุมาก
“พอได้แล้ว” ภัททิต้าขัดจังหวะ “กลับเข้าโหมดปกติเถอะ!“
“โอเคโอเค” เจซซี่พูด “งั้นเราจะทำยังไงดีน้า”
“งั้นเราจะลองท่าหนุมานลิงลมไหม” เสียงแขกไม่ได้รับเชิญดังขึ้นนอกห้องประชุม
“ลมอะไร” ภัททิต้าถาม
“ลมบ้าหมูไง” คนไม่ได้รับเชิญตอบ
คนไม่ได้รับเชิญก็คือแซม วิลเลเจอร์ชุดสงกรานต์นั่นละ แล้วเป็นไง กริบทั้งห้อง
“มุกเห่ย ๆ บาทสองบาทยังจะเล่นอีก” เจซซี่พูด และดันแซมออกไปให้พ้นจากห้อง
พอแซมพ้นห้องแล้ว เจซซี่ก็กลับมานั่งที่ห้องประชุมต่อ
“เอาเป็นว่าเรายังไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป” เจซซี่พูด “แต่ยังไงก็ตามเราต้องรอดูความคืบหน้าต่อไปด้วย”