ตอนที่ 1 ตำนานบัลลังก์มรณะ
“มีตำนานเก่าแก่กล่าวไว้ว่า มีอาณาจักรหนึ่งที่ได้รุ่งเรืองและยิ่งใหญ่ ก่อนที่สภาผู้สร้างโลกจะถือกำเนิดขึ้น และมีบัลลังก์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีคนเล่าขานไว้ว่าผู้ใดได้เป็นกษัตริย์ จะสามารถติดต่อกับคนมิติอื่นได้เพียงแค่นั่งบนบัลลังก์นั้น และคนในมิติอื่นนั้นยอมรับกษัตริย์แห่งอาณาจักรนั้นอย่างยินดี
“แต่วันหนึ่ง อาณาจักรนั้นก็มีอันต้องล่มสลาย ด้วยการรุกรานของกองทัพของจอมมารสูงสุดซาเกราส ที่นำกองทัพสัตว์นรกไปบุกถล่มอาณาจักรนั้นจนสูญสิ้น กษัตริย์องค์สุดท้ายของอาณาจักรถูกสังหารและถูกผนึกไว้ในบัลลังก์นั้น ซาเกราสสาปบัลลังก์นั้นให้กลายเป็นบัลลังก์สยองขวัญที่ไม่มีใครกล้านั่ง ใครที่นั่งแล้วจะถูกสูบวิญญาณไปอยู่ในบัลลังก์นั้น และเหลือแต่ร่างไว้กองหน้าบัลลังก์
“แต่ทั้งหมดที่เล่าขานมา น้อยคนนั้นที่จะเจาะรายละเอียด ว่าเว้นเสียแต่ว่าคนคนนั้นจะเป็นคนที่เหมาะสมกับบัลลังก์นี้เท่านั้นที่จะสามารถนั่งได้ และเมื่อคนแบบนั้นนั่งลงไปแล้ว คำสาปที่ซาเกราสสาปให้บัลลังก์นั้น ก็จะหายไปทันที
“แล้วใครกันที่เหมาะสมในการนั่งบัลลังก์นี้…”
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในเซนเตอร์ซิตี้ ที่นั่น พอเพียง ธันวา เป้ง ปอนด์ โซเฟีย และเล็กซ์อยู่อย่างมีความสุขที่นั่น
พวกเขาเป็นทั้งพาลาดินและเป็นนักเวทย์ด้วย ทว่าแต่ละคนมีคลาสหลักเป็นของตนเองไม่เหมือนกัน
พอเพียง เป็นนักสร้าง เป็นพาลาดินดาบสองมือ และเป็นนักเวทย์
โซเฟีย เป็นนักขุดเหมือง เป็นพาลาดินดาบ และเป็นนักเวทย์
ธันวา เป็นนักรบวาริเออร์ เป็นพาลาดินดาบ และเป็นนักเวทย์
เป้ง เป็นนักล่า เป็นพาลาดินดาบ และเป็นนักเวทย์
ปอนด์ เป็นชาแมน เป็นพาลาดินดาบ และเป็นนักเวทย์
เล็กซ์ เป็นนักปรุงยา เป็นพาลาดินขวาน และเป็นนักเวทย์
บางครั้งทั้งหกจะมาเยี่ยมบุคคลคนหนึ่งที่พวกเขาพึ่งได้เสมอ นั่นก็คือลุงพี
พอเพียงมักจะเรียกลุงพีว่า “อังเคิ่ล” เสมอ
“อังเคิ่ลครับ มีตำนานไหนที่เขายังไม่ได้เล่าล่ะครับ” พอเพียงถาม
“รู้สึกว่ามันก็มีแค่นี้ละนะ เดี๋ยววันไหนฉันหามาได้ฉันจะเล่าอีกที” ลุงพีตอบ
“เอาน่า อย่าไปรบกวนเจ้านายของผมเลย เจ้านายของผมกำลังยุ่งอยู่ คุณไม่ต้องสนใจหรอกนะ” แจ้พูด
“คืองี้แจ้ ฉันรู้สึกว่ามันแปลก ๆ อยู่นะ” พอเพียงพูด
“แปลกยังไงเหรอเจ้าคะ” เสียงบราวน์ดังขึ้น
บราวน์ บลู เหมย ไวท์ เยลโลว์ กรีน และแบล็ค (เมดห้าคนแรกมีอยู่จริงในแฟรนไชส์เวิลด์ อีกสองคนหลังถูกเพิ่มเติม) เจ็ดเมดสาวรับใช้ลุงพีมารวมตัวกันหน้าพอเพียง
จิน วิคเตอร์ แวล์ด สามแวมไพร์ที่อยู่กับลุงพีก็มาด้วย
“มีอะไรเหรอครับคุณพอเพียง” จินถาม
พอเพียงหยิบหนังสือที่ลุงพีหยิบมาอ่าน มันเป็นหนึ่งในหนังสือที่ลุงพีหยิบมาเล่าเกี่ยวกับตำนานบัลลังก์สยองขวัญมาให้ชี้ภาพ
ภาพนี้มันคือภาพบัลลังก์ที่เต็มไปด้วยกองกระดูก และมีเงาหนึ่งซึ่งพอเพียงสงสัยว่ามันเหมือนเขาไม่มีผิด
“มันอาจจะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่คุณหรือเปล่าครับ” วิคเตอร์ถาม
“ฉันกลัวว่ามันจะไม่ใช่คนอื่น” พอเพียงพูด “ลักษณะที่สวมแว่นแบบนี้ มีสีแดงกับสีน้ำเงินราง ๆ แบบนี้ ฉันกลัวว่าคนที่คู่ควรกับบัลลังก์บ้านั่นจะเป็นฉันน่ะสิ”
“มันไม่น่านะ” แวล์ดพูด “มันไม่น่าจะเป็นเธอ มันไม่ใช่เธอตั้งแต่แรก”
“ผม — ผมว่ามันไม่ใช่ผมหรอก ผมไม่น่าเชื่อกับตำนานนี้ แต่ผมก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าถ้าเป็นผมจริง คำสาปอะไรพวกนี้ควรจะถูกล้างออกไป” พอเพียงพูด
“เรื่องนี้มันชักจะยังไง ๆ แล้วสิ”