อารัมภบท
“ก่อนที่ผมจะเริ่มต้นนี้ ผมขอเกริ่นยาวไปก่อนนะครับ เกริ่นยาวไปไกลมาก”
“อ้าว จะเกริ่นยาวทำไมครับ!“
“มันจะได้อรรถรสไงครับ”
“ถ้าจุดเริ่มต้นมันเริ่มไปไกลขนาดนั้นขอให้มันกระชับ ๆ หน่อยได้ไหมครับ”
“ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเล่าส่วนที่เกี่ยวข้องให้ เอาเป็นว่าที่ผมจะเล่าให้คร่าว ๆ คือ มันเป็นเรื่องของแหวนสามวงที่ถูกคำสาปจากจอมมารลึกลับตนหนึ่งที่สูญสิ้นพลังลงแล้ว แต่ว่าคำสาปยังอยู่ และมันส่งผลทำให้คำสาปดังกล่าวทรงพลังยิ่งขึ้นก่อนที่จอมมารตนที่ว่าถูกปลิดชีพลง แต่มันมีเหตุการณ์หนึ่งผมบอกได้คำเดียวว่ามันเกี่ยวข้องกับแหวนโดยบังเอิญในขณะที่จอมมารผู้สาปแหวนสามวงนั้นยังมีชีวิตอยู่”
และนั่นก็คือเรื่องเล่าของคนคนหนึ่ง
“พี่ครับ พี่จะเล่าเรื่องอะไรเหรอครับ” น้องชายถาม
“ก็เรื่องเกี่ยวกับแหวนสามวงที่ถูกคำสาปน่ะสิ” พี่ชายตอบ “มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับบุคคลคนหนึ่งที่ตนคิดว่าโดนแหวนเล่นงานโดยไม่รู้ตัว แต่แท้จริงแล้วแหวนกำลังต้องการพึ่งพาเขาต่างหาก เขาคนนั้นไม่ใช่ใคร เธนซอร์นั่นเอง
“เธนซอร์คือหนุ่มนักวิทยาศาสตร์และมีความเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ เขาจึงไปขอคำปรึกษาจากชาแมนคนหนึ่งเรื่องแหวนสามวงนี้ และนั่น ในเวลาไม่นาน จิตใจของเขากำลังถูกยึดครองโดยวิญญาณที่อยู่ในแหวน โดยได้รู้ว่าเจ้าแหวนทั้งสามวงนั้นก็คือแหวนต้องคำสาปสามวงที่เดิมเคยเป็นของไตรวีรบุรุษมาก่อน แต่เมื่อพวกเขาตาย จอมมารชั่วร้ายที่ต้องการครองแหวนก็สาปให้มันตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา และใช้เป็นเครื่องมือในการสูบวิญญาณผู้บริสุทธิ์ออกไปและกักเก็บไว้ในที่ที่ลึกลับไม่มีใครรับรู้ และตอนนี้จิตวิญญาณภายในแหวนได้ใช้สัญชาตญาณสุดท้ายทรยศหักหลังจอมมารแล้วจากนั้นก็รีบพาตัวเองกลิ้งหนีไปทันที และมาพบกับเธนซอร์เพื่อต้องการความช่วยเหลือ และนั่นกลับทำให้เขาต้องส่งแหวนไปหาผู้ที่จะสามารถช่วยเหลือแหวนเหล่านั้นได้ และครั้งนี้ เป็นครั้งที่ถือได้ว่าไปได้สวยทีเดียวสำหรับเขา
“และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของการต่อสู้เพื่อปกป้องแหวนต้องคำสาปทั้งสามวง”