(รีไรเทน) ตอนที่ 1 กำเนิดเรื่อง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วหลังจากสิ้นสุดสงครามจากเนเธอร์รีแอคเตอร์ (Nether Reactor) ทุก ๆ อย่างก็กลับมาเป็นปกติสุข แต่คงไม่มีใครรู้ว่าจะมีเรื่องราวใหม่เกิดขึ้นอีกครั้งอย่างน่ากลัว
เรื่องราวเกิดขึ้นสามที่ ขออนุญาตเริ่มต้นที่ คิวบ์ซิตี้ ก่อนนะครับ (Cube City)
ภัททิต้า (Pattita) ออกไปเดินเล่นอย่างสบายใจ แต่จู่ ๆ ไม่ทันไรอะไรสักอย่างที่เป็นเหมือนเหล็กหนัก ๆ หล่นลงหัว (เจ็บมากเลยล่ะ) และภัททิต้าก็เหลือบไปเห็นแหวนสีทองบริสุทธิ์ซึ่งมันก็คือเจ้าอันที่ตกลงหัวนั่นเอง
“ไอ้แหวนบ้า!” ภัททิต้าร้องอย่างโกรธจัดและกระทืบใส่แหวนหลายที ครู่ต่อมาเขาเหนื่อยมากจึงหยุดกระทืบแหวน ปรากฏว่าแหวนไม่มีรอยอะไรเลย เป็นไปได้ยังไงเนี่ย…
ภัททิต้านำแหวนนี้ไปยังห้องศิลปะของโรงเรียนแห่งหนึ่งและเล่าเรื่องแหวนสีทองให้อาจารย์โฟมคัลเลอร์ฟัง และเขาก็งงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่รู้เรื่องแหวนพวกนี้
เขาไม่รู้ว่าแหวนพวกนี้มันมีเพื่ออะไรกันแน่
“ฉันก็ไม่รู้” ยินนาพูด (Yinna) “เธอน่าจะต้องไปหาคนที่เขารู้เรื่องแหวนมากกว่านี้มากกว่านะ มาบอกคนในเมืองนี้เธอก็ไม่ได้อะไรเกี่ยวกับมันพอดี”
ไปถามริวคิก (Riwkick) ก็แล้ว อาจารย์ช็อคเกอร์ก็แล้ว กวางงากะ (Kwangaka) เจียระไน (Jearanai) และปอยก็แล้ว (Poy) แล้วก็แม้แต่ยิงซาลิน่า (Yingsalina) หรือกระทั่งพึกกาจิ (Pwekkagi) ลูกพี่ลูกน้องของภัททิต้า ก็ไม่ได้อะไรมาเลย สรุปคือถามทั่วเมืองแล้วก็ได้แต่คว้าน้ำเหลวตลอดเรื่องแหวน
ไม่มีใครรู้เรื่องแหวนสีทองธรรมดาในเมืองคิวบ์ซิตี้เลยสักคน…
แล้วที่อื่นล่ะ…
ขนาดคิวบ์ซิตี้ยังไม่รู้ แล้วละแวกดังกล่าวจะรู้รึเรื่องแหวน
ก็ถ้าเป็นนอกละแวกละก็คงรู้หมดแล้ว
ที่เซนเตอร์ซิตี้ (Center City) …อย่างน้อยก็ละแวกนั้นละ พอเพียง (Porpiang) นักผจญภัยและเป็นนักประพันธ์นิยายในเว็บไซต์และตีพิมพ์หนังสือที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับไตรวีรบุรุษ (Triple Hero) ไว้หลายเล่ม วันหนึ่งเขาได้เห็นคนลึกลับไม่รู้ที่มาและไม่ใช่คนเมืองของเขาแน่ ๆ ได้หนีไปในป่า เขาจึงวิ่งไล่ตามไป
จนกระทั่งดึกดื่น เขาค่อย ๆ หยุดไล่ตามไป แล้วก็พบกับแหวนสีทองบริสุทธิ์วงหนึ่ง เขาแตะและหยิบขึ้นมาดู เขาหน้าซีดลงเมื่อได้เห็นแหวนวงนี้ราวกับรู้ว่ามันผ่านอะไรร้าย ๆ มาบ้าง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเหล่าซอมบี้และพวกสเกเลตัน แมงมุม ครีปเปอร์… เอาเป็นว่ามาหมดเลยล่ะพวกนี้ มาเป็นฝูง
“แหม ๆ แกมาที่นี่แกไม่คิดเลยรึว่าแกยังไม่รู้จักฉันดีพอ” พอเพียงคุยกับพวกปีศาจ จากนั้นจึงชักดาบสองเล่มออกมา เล่มหนึ่งเป็นดาบเรดสโตน อีกเล่มเป็นดาบลาปิซ ลาซูลี่ (สีเดียวกับสีตาและสีมือเป๊ะ)
“ถึงฉันจะบุ๋นบ่อยแต่ฉันก็บู๊เป็นนะ!” พอเพียงบอก และตั้งท่าจะกระโจนใส่ศัตรูที่ล้อมรอบ ทว่า…
ลูกไฟสีขาวถูกขว้างใส่ศัตรูและมันระเบิดเป้าหมายกระเด็นไป และคนขว้างก็คือโซเฟียนี่เอง (Sofia) เธอมาพร้อมกับดาบควอร์ตซ์ เธอฟาดศัตรูเกือบเกลี้ยง (พอเพียงรีบเข้าไปช่วยทันทีเพราะกลัวว่าเธอจะแย่งฝีมือไปจากเขา)
“เธอเนี่ยเกือบแย่งความเก่งไปจากฉันเลยนะ” พอเพียงพูด
“ก็ฉันเป็นแฟนเธอนี่นา” โซเฟียตอบ
“ใช่ ว่าแต่ฉันเริ่มกังวลกับเจ้านี่น่ะ” พอเพียงหยิบแหวนให้โซเฟียดู เธอหน้าถอดสีลง
“ส…สมควรแล้วที่เธอจะกังวล” สาวสวยพูด “แหวนวงนี้น่าจะเป็นอันเดียวกับหนึ่งในสามวงต้องคำสาปที่เธอเขียนในเว็บนะ”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น” พอเพียงพูดอย่างมีเลศนัยจากนั้นจึงเก็บแหวนไว้แล้วบอกต่อว่า “เราคุยกันที่นี่ไม่ได้หรอก เดี๋ยวพวกมันจะมาอีก”
พอเพียงนำทางโซเฟียไปยังบ้านของเธอ จากนั้นก็เล่าเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับแหวนเหล่านั้น
“พอดีว่าฉันต้องการมรกตน่ะ ฉันจะเอาไปแลกกับคนที่นัดไว้ และฉันไม่รู้ว่าจะให้ใครไปช่วยดี” โซเฟียพูด
พอเพียงรู้ดีว่าโซเฟียเป็นนักขุดเหมืองด้วย และเป็นนักเวทย์สาวด้วยเพราะชั้นวางหนังสือส่วนใหญ่เต็มไปด้วยตำราคาถาเต็มไปหมดเลย
พอเพียงไปช่วยโซเฟียขุดหมามรกตจนได้เกือบเต็มตัว และออกมาได้อย่างราบรื่น
“เอาล่ะได้เวลาไปหาคนนัดไว้ดีกว่านะ” โซเฟียบอก
หลังจากที่ออกมาได้ก็มาพบกับธันวา (Thanwa) เป้ง (Peng) และปอนด์ (Pond) จากนั้นเล็กซ์ เอสเธนส์ (Lex Esthens) ก็โผล่มาด้วยเช่นกัน และสุดท้ายคือเรเชล (Rachel)และได้มาคุยกันในห้องอาหาร
ขณะเดียวกันที่เมืองอีกเมืองหนึ่ง เจซซี่ (Jesse) ได้เดินทางไปขุดเหมืองที่เดียวกับที่เพทราไป (Petra) แต่ระหว่างที่เขาขุดอยู่นั้นก็มาเจอกับกล่อง และกล่องอันนั้นนะในนั้นมีแหวนสีทองบริสุทธิ์วงหนึ่ง เขาอยากรู้ว่าแหวนวงนั้นมันคืออะไรกันแน่
เจซซี่คิดว่ามันน่าจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นในแหวนวงนี้แน่ ๆ เขาไม่กล้าสวมแหวนด้วย เขาเร่งรุดไปหาเจสซิเลีย (Jessilia) ไปหาทุก ๆ คนทั้งโอลิเวีย (Olivia) แอ็กเซล (Axel) และลูคัส (Lukas) แต่ก็ยังไม่มีใครให้คำตอบได้เกี่ยวกับแหวนวงนี้ แม้กระทั่งจะไปพบไอวอร์ หนึ่งในภาคีศิลาชุดเก่าที่เดินทางไปกับชุดใหม่ก็เถอะ
“ไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะหมายความว่ายังไง” เจซซี่พูด