บทที่ 2 ประตูมิติพิศวง
วันหนึ่งเขาไปเอาหนังสือมาจากห้องสมุดและเขาก็พบกับหนังสือเล่มหนึ่งที่เล่าถึงตำนานเดโมซีดที่มีอยู่สองโลก โลกหนึ่งเป็นโลกในเกมเดโม อีกโลกเป็นโลกในเกมเต็ม และโลกที่พอเพียงอยู่เป็นโลกในเกมเต็ม
และไม่นานเขาก็ได้ลงเหมืองไปและก็พบกับสถานที่ที่หนึ่งเป็นฐานทัพลึกลับและมีที่จุดไฟสีฟ้าตกอยู่ เขาหยิบมาจุดไฟเปิดประตูมิติและก็พบว่ามันสามารถไปยังมิติอื่นได้
“เธอทำอะไรน่ะ” เสียงหวาน ๆ คุ้น ๆ ดังขึ้น โซเฟียนั่นเอง (Sofia)
“ไม่ ๆ ไม่มีอะไร มันก็แค่ประตูมิติน่ะ” พอเพียงแก้ตัว
“อืม” โซเฟียหันมาดูประตูอย่างสนใจ “ฉันว่าเราน่าจะไปหาคนอื่น ๆ เข้ามายังประตูมิติดีกว่านะ”
และโซเฟียก็วิ่งออกไป ทิ้งให้พอเพียงนั่งรอครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็กลับมาพร้อมกับ ธันวา (Thanwa) เป้ง (Peng) ปอนด์ (Pond) และแน่นอน อเล็กซานเดอร์ ‘เล็กซ์’ เอสเธนส์ (Alexander ‘Lex’ Esthens) ลูกพี่ลูกน้องของพอเพียง
แน่นอนพวกเขาอยากลองของใหม่ เลยรบเร้าให้พอเพียงไปยังมิติอื่นดูบ้าง
“โอเค ไปก็ไป” พอเพียงพูด “ฉันนำก่อนนะ”
พอเพียงได้เดินไปยังประตูมิติและเพื่อน ๆ ก็ไปตามด้วย และพบว่ามิติอื่นนั้นเป็นมิติที่มีเมืองอีกเมืองอยู่ไม่ไกล
“เมืองนั้นดูเจริญดีนะ เหมือนจะมีคนอาศัยอยู่ที่นั่น” พอเพียงพูด
“ไปลองถามคนดูดีกว่าว่าแถวนี้มีอะไรน่าสนใจมั่ง” โซเฟียบอก
พวกเขาไปอยู่ในเมืองที่ผู้คนต่างก็จ้องพวกเขามาตลอดเวลาราวกับว่าพวกเขาไม่ได้มาจากเมืองนี้ (ก็ไม่ได้มาจากเมืองนี้จริง ๆ นี่นา)
ทันใดนั้น
“เฮ้! พวกนายเป็นใครอะทำไมถึงมาที่คิวบ์ซิตี้แบบนี้! (Cube City)” เสียงหนึ่งดังขึ้นและภัททิต้า (Pattita) ก็โผล่มา
“ฉันชื่อว่าพอเพียง” พอเพียงแนะนำตัว
“อ๋อ” ภัททิต้าพูด “ฉันขอเรียกนายว่าเพ้นท์ได้ไหม (Paint) มันสั้นและเรียกง่ายกว่าเยอะ”
“ตามใจนายเลย” พอเพียงตอบ “คนที่มากับฉันก็ โซเฟีย ธันวา เป้ง ปอนด์ และแน่นอนลูกพี่ลูกน้องของฉัน เล็กซ์ เอสเธนส์”
“อืม” ภัททิต้าบอก “งั้นไปที่ร้านอาหารของเมืองฉันสิ ฉันจะแนะนำพวกเราให้รู้จักกัน”