ตอนที่ 3 มาเพื่อศึกษาเลือดปีศาจกัันหมดเลยสินะ
ขณะเดียวกันอีกครั้ง พอเพียงได้ไปคุยกับผู้พันแบร์ดอล์ฟที่ขอบคุณหลังจากเอาอาวุธที่โดนขโมยไปกลับคืนมาได้สำเร็จ แต่ผู้พันมีงานใหม่ให้พอเพียงทำอีกแล้ว นั่นคือไปสำรวจหุบเขาแห่งเวทปีศาจ ที่มันมีน้ำสีเขียว หรือที่เขาเรียกกันว่า มันคือ “เลือดปีศาจ” ใครดื่มลงไปละก็ โดนคำสาปจากน้ำเลือดนี้เล่นงานแน่
และครั้งนี้ทำให้เขาต้องหันมาใช้ความมืดอีกครั้งหนึ่ง… เฮ้อ… พอเพียงถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย จะให้ฉันกลับไปใช้พลังมืดสีม่วงเนี่ยนะ ไม่ได้หรอกน่า…
(ใจเย็น ๆ เดี๋ยวก็มีตัวละครภัททิต้าออกมาแล้วน่า นี่ผมเน้นไปที่ตัวละครพอเพียงเป็นหลักนะ)
พอเพียงจึงไปที่หุบเขานั่นพร้อมกับศึกษาน้ำเลือดสีเขียว ๆ ที่ให้พลังมืดสีเขียวเหมือนกันด้วย
เมื่อมาถึงหุบเขาแห่งเวทปีศาจ เขาก็ได้พบกับสิ่งที่น่ากลัวเป็นพิเศษนั่นก็คือ มนุษย์บางคนมาป้วนเปี้ยนที่นี่ด้วย ครั้งนี้ก็มีด้วย
พอเข้าไปข้างใน เขาก็ได้เจอกับเหล่าปีศาจร้ายกาจที่ดื่มเลือดปีศาจเข้าไป พอเพียงจึงม่งตรงไปต่อสู้กับพวกปีศาจจนกำจัดได้หมดทุกตน พอเพียงได้เข้ามาใส่น้ำลงขวดที่บ่อแห่งหนึ่งเพื่อจะทำวิจัย แต่แล้ว
“พี่ครับ น้ำนี้ผมขอดื่มได้ไหม” เสียงเด็กถาม
พอเพียงเห็นว่าคงไม่ได้การแน่หากปล่อยให้เด็กคนหนึ่งที่อยู่ใกล้เขาดื่มไป จึงยกมือห้าม
“ไม่ได้ นายดื่มน้ำที่นี่ไม่ได้ รวมถึงละแวกทีอยู่ใกล้แถวนี้ด้วย ไม่ได้แม้แต่จะคิดเลย” เขาพูด
“ทำไมเหรอครับ” เด็กคนนั้นถาม
“มันเป็นน้ำต้องคำสาป ถ้านายขืนดื่มลงไปนะ โดนคำสาปเล่นงานแน่” พอเพียงอธิบาย
“แล้วพี่มาที่นี่ทำไมครับ” เด็กคนนั้นถาม
“มาศึกษาน่ะ” พอเพียงเอ่ย
เด็กคนนั้นจึงเดินออกไปจากหุบเขาทันที แต่พอเพียงได้เติมน้ำไว้สองสามขวด แต่พอจะเดินออกมาก็เจอกับ —
พวกนักเดินทางห้าคนเดินทางมาที่นี่ทำไมกัน พอเพียงคิด แต่พอดูหน้าตาจริง ๆ จัง ๆ ก็คุ้น ๆ มาก จนกระทั่งเข้าใจ นี่มันคนที่อยู่ในนิยายของเขานี่นา พวกเจซซี่
“โห ฉันตกใจมากเลยนะที่พวกเธอมาที่นี่น่ะ” พอเพียงพูด
“ว่าแต่นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ” เจซซี่ถาม “เอ๊ะ ฉันตาฝาดไปรึเปล่า ฉันเห็นพลังสีม่วงในตานาย”
“ฉันก็เห็นพลังสีม่วงในตานายเช่นกัน” พอเพียงพูด “ฉันมาเพื่อมาศึกษาน้ำเลือดต้องคำสาปน่ะ”
“โอเค ฉันกับเพื่อน ๆ ก็มาศึกษาน้ำนี้เช่นกันนะ” เจซซี่ตอบ
“งั้นเอาเป็นว่าเราจะมาศึกษาด้วยกันสินะ” พอเพียงพูด
แต่แล้วก็มีคนมาแทรกด้านหลัง
“มีอะไรกันทุกคน” ภัททิต้าเอ่ยขึ้น
ที่เหลือหันไปหาภัททิต้าทันที
“พวกเรามาวิจัยน้ำเลือดต้องคำสาป” เพทราตอบ “เธอล่ะ”
“ฉันก็มาศึกษาน้ำเลือดนั่นด้วย” ภัททิต้าพูด
“อืม…” พอเพียงพูด “เรามาเติมน้ำเลือดเพื่อไปศึกษากันเลยดีไหม”
“ได้ แต่คงไม่มีใครกล้าดื่มอยู่แล้วนี่” ลูคัสพูด “ดื่มไปก็โดนคำสาปกัดกินเปล่า ๆ”
“อืม” พอเพียงพูด
จากนั้นพวกเขาก็รีบไปเก็บตัวอย่างเลือดอีกสองสามขวดจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับไปเมืองของตนเอง พอเพียงไปเซนเตอร์ซิตี้ ภัททิต้าไปคิวบ์ซิตี้ พวกเจซซี่ไปฟาร์คิงดอม (เวอร์ชั่นล้ำยุคนะ ไม่ใช่ยุคโบราณแบบในนิยายของพอเพียงเขา) เพื่อไปดูว่ามันมีสารเคมีอะไรบ้าง