ตอนที่สิบเจ็ด : กลับมาที่เอเธอร์อีกรอบ…
สุดท้ายพอเพียง ภัททิต้า เจซซี่ แซนดิส แมจิค และแซมก็มาถึงที่มูกซิตี้ พวกเขาเร่งรุดไปหาพวกโมแจง และข้างหน้านั่นคนที่อยู่ต้อนรับคือสตีฟกับอเล็กซ์
“พวกเราในโมแจงรู้หมดแล้วล่ะ พวกนายไม่ต้องเล่าซ้ำอีกก็ได้” สตีฟพูด
“โมแจงกำลังไปร่วมมือกับสภาผู้สร้างโลกเพื่อหาทางกำจัดเจ้าพวกปีศาจอยู่ แต่เราไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง” อเล็กซ์พูด
“แล้วยังไงเหรอครับ” ภัททิต้าพูด
“เอาล่ะเอาล่ะ” อเล็กซ์บอก “ในฐานะที่พวกเธอยังไม่รู้ พวกเราจะต้องต่อสู้กับพวกปีศาจเหล่านี้ไปอีกเยอะเลยทีเดียว”
“ทุกคนโปรดทราบ” เสียงลีเดีย วินเทอร์ หนึ่งในสมาชิกโมแจงประกาศ “พวกเรากำลังจะเดินทางไปยังเอเธอร์เพื่อนำมงกุฎที่เราเคยใช้เมื่อสี่ปีก่อนแล้ว”
“ลีเดียนี่นางเอกมาก” สตีฟพูด
ขณะเดียวกัน เทรซัสได้นำกองกำลังเอลฟ์สร้างประตูเอเธอร์เพื่อเฝ้าติดตามความเคลื่อนไหวของเจ้าพวกเด็มวอร์คว่าจะเป็นยังไง
“เมื่อพวกเราเข้าไปแล้วเราต้องไปให้ทันก่อนที่พวกแวมไพร์นาธรีซิมนั้นจะไปถึง” เทรซัสประกาศ “เราต้องไปหยุดยั้งแผนการให้ได้ว่ามันจะไปทำอะไรกันที่นั่น”
“ชาแมนหนุ่ม” ผู้ใหญ่บ้านพูด “ที่เจ้าไปทำลับ ๆ ล่อ ๆ แถวฐานทัพของเด็มวอร์คนั่นเจ้าได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง”
“ข้าได้ยินมาแล้วว่าพวกมันจะมาขโมยขุมทรัพย์แห่งหนึ่งที่หลับใหลอยู่ในเอเธอร์ซึ่งพวกท่านก็รู้ดีว่ามันเป็นเพียงเรื่องในตำนานเท่านั้น และพวกเราก็เชื่อว่าไม่มีของล้ำค่าชิ้นไหนที่อยู่ในเอเธอร์ได้นอกจากมงกุฎเปลี่ยนเกมโหมดเท่านั้น แต่พวกมันเชื่อว่าไม่ได้มีแค่สิ่งนั้นสิ่งเดียว มันยังมีสิ่งอื่นที่ล้ำค่ากว่าที่หากมันครองได้สำเร็จก็จะทำให้เจ้านายสูงสุดของมันได้ครอบครองโลกใบนี้แน่นอนครับท่านผู้ใหญ่บ้าน” เทรซัสอธิบาย
“อืม เอาล่ะ ข้าได้ยินมาแล้ว ข้าเห็นว่าสมควรต้องไปหยุดพวกมันแล้ว ว่าแต่ขุมทรัพย์ที่ว่านั่นมันอยู่ที่ไหนล่ะ ถ้าเจ้าบอกพิกัดได้มันก็น่าจะดีนะ”
(ผมไม่รู้พิกัดของไอ้ขุมทรัพย์นี้ ดังนั้นผมว่าเราต้องมาเดาเอาเองละกันครับ)
ขณะเดียวกันพวกพอเพียงมาถึงเอเธอร์แล้วและเดินทางไปหามงกุฎเปลี่ยนเกมโหมดที่เคยใช้เมื่อครั้งเหตุการณ์เมื่อสี่ปีที่แล้วอีกครั้ง และครั้งนี้ก็คาดว่าคงจะเป็นไปอย่างราบรื่นกว่าเดิม
ภัททิต้าเป็นคนใช้มงกุฎเช่นเคย
ขากลับ — ฟู่! โล่งอก — กองทัพเอลฟ์ที่นำโดยเทเรซัสมาช่วยแล้ว แต่โดยปราศจากวี่แววของเด็มวอร์คซะงั้น
ทุก ๆ คนได้มาเจอกันแล้ว และยินนาก็อยู่ปกติดี
โซเฟียพุ่งไปกอดพอเพียงด้วยความปลื้มปิติ
“ฉันนึกว่าเธอตายไปแล้วซะอีก” โซเฟียร้อง
“แหมใครจะไปตายง่าย ๆ ล่ะ คนเป็นพระเอกมักจะตายยากตายเย็นอย่างนี้ละ ส่วนผู้ร้าย เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ก็จะตายง่ายในที่สุดเอง” พอเพียงกล่าวปลอบใจแฟน
“แหม โรแมนติกสุด ๆ เลยนะ คนดูแถวนี้คงฟินสุด ๆ” แซมพูด “ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ”
“แต่ว่าช่วงเวลา Porfia Moment นี้เดี๋ยวไว้ทีหลังละกันนะ” พอเพียงพูด (Porfia = Porpiang X Sofia นะครับ หลายคนอาจจะเจอฉากเลิฟซีนที่ดันเจอชื่อแปลก ๆ ที่รวมพยางค์แรกของชื่อผู้ชายกับพยางค์หลังของชื่อผู้หญิงนะครับ ก็คงไม่แปลกเพราะมันอาจจะเป็นสไตล์ของการตั้งชื่อฉากเลิฟซีนของคู่ชายหญิงก็ได้ครับ และผมก็เป็นอีกคนที่ใช้สไตล์ที่ว่า)
“นั่นสิ” โซเฟียพูด “ตอนนี้เรายังมีศัตรูที่ต้องเผชิญอีกนะ”
“ในที่สุดพวกเธอก็หยุดซะที” สตีฟพูด “แหมฉากแบบนี้คนดูไม่ฟินก็เลี่ยนแล้ว”
“เอ้า ไม่เลิฟต่อล่ะ” ภัททิต้าถาม
“รบกวนช่วยจิ้มตาเขาหน่อยครับ” พอเพียงสะกิดเจซซี่และเขาก็จิ้มตาภัททิต้าจนงายหลังหนึ่งที
“มันใช่เวลาเลิฟซีนอีกมั้ย!” เจซซี่ดุ
“เอาล่ะ ถึงเวลาที่จะต้องต่อสู้กับพวกปีศาจแล้ว ทั้งเดอะแบล็ค ทั้งเซารอน ทั้งซาเกราส และก็ 303 อีก” เสียงฮีโร่บรายน์ดังขึ้น