ตอนที่สิบห้า : ปลดปล่อยจากคำสาปหิน
แอสลานพาสาว ๆ ทั้งเก้าเข้าไปยังปราสาทของจาดิสและกระโดดข้ามกำแพงเข้าไปข้างใน (กำแพงสูงมากแค่ไหนก็ไม่ได้แอ้มแอสลานหรอกน่า)
ก็อย่างที่ผมบอก พวกสาว ๆ ได้พบกับรูปปั้นหินเต็มไปหมด แต่แอสลานช่วยแก้คำสาปด้วยการพ่นลมหายใจวิเศษรดรูปปั้นหนึ่งที สักพักละอองสีทองก็ค่อย ๆ กระจายจากบริเวณที่ลมหายใจสัมผัสก่อนไปทั่วทั้งตัวแล้วจากหินก็กลายมาเป็นปกติ เริ่มขยับได้หมดแล้วทีละคน ทีละตัว และพวกสัตว์ต่าง ๆ จากหินกลายมาเคลื่อนไหวได้หมดแล้ว รวมถึงทัมนัส ซึ่งแน่นอนเป็นฟอนคนละคนกับที่โดนสาปให้เป็นหินหน้าประตูตอนที่เอ็ดมันด์เข้ามาหาจาดิสหรอก ทัมนัสรอดจากการโดนเสกให้เป็นหิน และสุดท้ายเจ้าพวกไอรอนโกเล็มที่เพิ่มพ้นจากการโดนสาปให้เป็นหินก็ค่อย ๆ ร่วมกันทุบประตูจนแตก จากนั้นทั้งหมดก็รีบออกไปทันที
“หากเราต้องการพิชิตนางแม่มดก่อนถึงเวลานอน เราต้องไปที่สนามรบเดี๋ยวนี้” แอสลานพูด
“และร่วมการรบด้วยนะท่าน” ไอรอนโกเล็มเสริมขึ้น
“ถูกต้อง” แอสลานว่า “ตอนนี้พวกที่ตามขบวนไปไม่ทัน ต้องไปนั่งหลังพวกที่วิ่งเร็ว พวกจมูกไวให้ติดตามพวกเขา สิงโตในกองหน้า จะได้ช่วยดมกลิ่นสนามรบ จงจัดขบวนตามที่ข้าบอกนี้เถิด”
สิงตโตตัวที่เล็กกว่าแอสลานเล็กน้อยเตรียมจัดขบวน จัดกลุ่ม เตรียมการรบเต็มที่ และบุกไปยังสนามรบทันที…